Lieve Basil,
Voor de eerste keer kreeg ik een mail van een papa en niet van een mama die een geboortereportage wilde boeken. Als verjaardagscadeau dan nog wel. Gelukkig wist hij van tevoren dat je mama dit heel graag wilde.
We planden een afspraak en hier bevestigde je mama ook dat ze erg graag een reportage wilde boeken. Zo gezegd zo gedaan.
We zagen elkaar nog eens voor de zwangerschapsshoot waar ik opnieuw een goede klik had met je ouders. Ik hield m’n hart wel vast toen je mama liet vallen dat ze zich niet voorbereidde en het allemaal op zich af liet komen. Ze had er het volste vertrouwen in.
17 december kreeg ik bericht van je mama dat ze last had van “harde buiken” die regelmatig komen en gaan en lage rugpijn. Ik maakte alvast mijn spullen klaar, maar het was nog niet meteen nodig.
De volgende dag kreeg ik opnieuw bericht dat ze toch eens naar het verloskwartier ging om te laten onderzoeken. Ja hoor, je kwam er aan. De harde buiken waren eigenlijk weeën, dat bevestigde de monitor. Er werd beslist om ‘s avonds de vliezen te breken dus ik ging alvast een middagdutje doen. Tegen 19:30u kwam ik aan bij je ouders op de kamer. Je mama zat in de douche en je papa hielp haar door warm water over haar rug te laten stromen. Ze deden het beiden ongelofelijk goed. Ik nam al enkele foto’s en hing wat kerstverlichting op in de kamer.
Rond 20u werd vastgesteld dat je mama al 7cm opening had. Een half uurtje later besloot ze in bad te gaan. Het warme water deed zichtbaar goed en je mama kon volledig ontspannen. Het was ongelofelijk hoe diep je mama in zichzelf gekeerd was bij elke wee. Tussendoor kon ze babbelen en zelfs lachen tot er weer een nieuwe golf kwam en ze zich concentreerde. Je papa week geen minuut van haar zijde. Hij zei niet veel, maar fluisterde zacht en steunde je mama door zachte aanrakingen en water op de juiste plaatste te gieten. Ze waren een echt top-team. Iets voor 21u had je mama volledige ontsluiting en mocht ze persen. De gynaecoloog (die toevallig ook mijn gynaecoloog was) werd er bij gehaald. Ook nu weer volgde je mama haar vrouwelijke intuïtie en ademde je naar buiten. Met alles wat ze had, zonder ook maar één kreet bracht ze je naar buiten. Amper een half uur later werd je hoofdje en daarna vlot de schouders onder water geboren. Er werd gewacht tot je navelstreng volledig was uitgeklopt om die door te knippen. Dat deed je papa met heel wat trots. En terecht!
Je werd gewogen en gemeten en met je ruime 4 kilo mocht je bij papa skinnen terwijl mama verzorgd werd.
Nadien nam de gynaecoloog afscheid en ook zij was trots op je ouders.
Ik volgde je ouders nog even mee naar de kamer waar ik nadien afscheid nam met een ongelofelijk warm gevoel. Vlak voor Kerst zo’n mooie bevalling mogen meemaken, daar word je toch echt gelukkig van.
Lieve Basil,
Jij en je ouders hebben mij een waardevolle les geleerd. Je hebt me doen inzien dat je niet per se tot in de puntjes hoeft voorbereid te zijn op een bevalling, als je maar genoeg vertrouwen hebt in je eigen kunnen. Je mama vertrouwde op haar lijf en dàt was haar manier van “het allemaal op zich af te laten komen”. Diep vanbinnen wist ze dat ze dit kon en daar heb ik alleen maar respect voor.
Ik ben zo dankbaar dat ik bij je geboorte mocht zijn. Eén van de mooiste dit jaar. Vanaf nu zal ik elke Kerstperiode aan je denken.
liefs,
Caroline