Lieve Lilly & Charlotte,
Vorige zomer kwam ik heel onverwachts jullie papa tegen. Hij was gecharmeerd door mijn zoontje die hem deed denken aan jullie broer, Eden. Ook een blond kopje met een grote glimlach zei hij me. We raakten aan de praat en hij vertelde me heel fier dat jullie mama terug zwanger was. Zijn ogen fonkelden van blijdschap. Ik vertelde hem dat ik geboortefotograaf was en nog op zoek was naar een koppel om een reportage bij te maken. Hij zou het doorgeven aan jullie mama en zo gezegd, zo gedaan. Een weekje later, kreeg ik telefoon van jullie mama die dat wel zag zitten! Ze was toen nog maar 8 weekjes zwanger.
Een paar dagen voor ik jullie mama voor het eerst ging ontmoeten, ben ik echter in het ziekenhuis beland, waardoor ik pas in september met je mama kon afspreken.
Toen ik jullie mama zag vertelde sprak ze honderduit over jullie. Over hoe verrast jullie papa wel was toen hij hoorde dat hij niet één, maar twee babies zou krijgen! (Mama en papa wisten toen nog niet dat jullie 2 meisjes zouden zijn). Ook grote broer Eden liep er vrolijk bij.
Niet veel later kreeg ik bericht van mama dat ze wat rust nodig had zodat jullie goed konden groeien. Ze moest plat liggen... Aiai, mama had het er moeilijk mee. Ze wou zo graag nog van alles in orde maken voor jullie er waren.
Toen jullie 26 weken in mama’s buik zaten, moest mama even naar het ziekenhuis. Wisten jullie dat jullie ouders iets hebben met het nummer 26? Niet alleen waren jullie uitgerekend voor 26 februari, 26 september is ook de startdatum van de relatie van jullie ouders. En naar het schijnt - ik was er niet bij - Was mama een paar jaar eerder zwanger van jullie broer op 26 januari !
Gelukkig verliep alles goed met jullie en met mama en bleven jullie nog even lekker in mama’s buik... tot op 26 januari ! (Toeval ?) Op de middag kreeg ik telefoon van jullie mama. Ze vroeg of ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis kon komen.
Ik pakte mijn spullen en vertrok naar Gent. Ik ben onderweg nog een beetje lomp geweest en heb mijn pols pijn gedaan... Ik wou dan ook jullie geboorte niet missen! Mama had inmiddels al een epidurale gekregen en was al 6 cm ver!
Ik was op tijd en toen ik aankwam, zag ik ook je papa voor het eerst terug sinds onze eerste ontmoeting. Hij zag er heel zenuwachtig uit. Hij kon het maar niet geloven dat hij jullie vandaag zou ontmoeten! En lang zou het niet meer duren, want na amper een half uurtje, mocht mama beginnen persen. Er was veel volk in de verloskamer en ik hield me mooi aan de kant. Ik kon foto’s maken van alles wat gebeurde. Jullie mama deed het fantastisch. Jij was de eerste, Lilly. En toen papa je hoofdje zag kreeg hij het moeilijk. De tranen sprongen hem in de ogen en hij geloofde niet wat hij zag. Zijn eerste dochter werd geboren! Je schreeuwde al meteen en de dokters zagen dat alles goed was. Je mocht even bij mama liggen die zo opgelucht was dat ze je eindelijk kon ontmoeten. Daarna was het de beurt aan je zus. Charlotte, jij was een sterrenkijker. Met je neus omhoog! Mama moest maar een paar keer duwen en toen was je daar! En ook jij schreeuwde meteen. Je was opmerkelijk rustiger dan je zus. Lilly had meteen grote honger, terwijl jong eventjes rond keek en alles om je heen in je op nam.
Wat waren jullie ouders gelukkig... Hoe stoer je papa ook lijkt, hij heeft een paar traantjes gelaten toen hij jullie voor het eerst vast hield.
Het was een eer voor me om jullie geboorte te mogen vastleggen. Om jullie ter wereld te zien komen en jullie eerste momenten mee te maken. Ik wens jullie dan ook een prachtig, lang en gezond leven toe!