Lieve Max,
In volle zomer kreeg ik een mailtje van je mama. Ze hadden interesse in een fotograaf en misschien ook doula en wilden me beter leren kennen. We spraken gauw af. Je ouders woonden niet zo veraf en het was fijn om hen te ontmoeten. Na enkele mailtjes heen en weer besloten ze om zich door me te laten begeleiden als doula.
We zagen elkaar nog vaak die zomer en naarmate de weken verliepen zag ik het zelfvertrouwen groeien bij je mama. Ze wist heel goed wat ze wou en vooral wat ze niet wou. Je papa volgde en liet het meer op zich af komen.
5 oktober 2015. Gisteravond kreeg ik bericht van je mama dat de weeën begonnen waren. Ze waren nog niet regelmatig genoeg had de vroedvrouw aangegeven, dus was het nog even afwachten. Ik ging vroeg slapen en maar goed ook want iets na 3u30 werd ik wakker gebeld door je papa. Hij liet me weten dat je ouders naar het ziekenhuis zouden vertrekken. Ik sprong uit m’n bed en kwam toe om 4:15. De vroedvrouw van De Bron die je ouders thuis begeleid had wist me te vertellen dat je mama 5-6cm opening had. Zij droeg je ouders over aan mij en wenste ons veel succes. Ondertussen ademde je mama de weeën weg als een pro. Met je papa’s steun lukte dat bijzonder goed. Je mama kwam steeds meer in haar “oxytocine-bubbel”.
Een uur later werd het allemaal intenser en besloot ze in bad te gaan. Het warme water deed zichtbaar deugd. Ze kon goed ontspannen tussen de weeën door. Je papa week geen moment van haar zijde. Of misschien toch heel even, toen hij van broek moest wisselen omdat de zijne gescheurd was bij het hurken :-)
Het was heel mooi om je ouders samen te zien. Ze waren heel liefdevol verbonden en je mama vond veel steun bij zijn zachte aanrakingen.
Tegen de ochtend rond 8u ging ze uit bad om wat andere posities te proberen. Ik ademde met haar mee en gaf kleine tips aan je papa om haar te helpen de pijn te verzachten.
Een uurtje later was ze duidelijk in de “rest and be thankful”-fase. De weeën kwamen verder uit elkaar en je mama was volledig in zichzelf gekeerd. Af en toe leek ze wel te slapen. Een heel goed teken!
Amper een half uur later braken spontaan de vliezen en ging ze terug het bad in. Het warme water hielp haar ook deze keer ontspannen ook al had ze nu volledige ontsluiting en mocht ze stilletjes aan beginnen persen.
Dat persen ging goed al kwamen de weeën niet snel op elkaar en duurde het daarom al gauw twee uur voor we je eerste haartjes zagen. Gelukkig kreeg je alle tijd van de gynaecoloog. Op het laatste ging het best snel. Hoorde je de aanmoedigingen van je papa die vol enthousiasme je naam riep?
Om 12u03 werd je heel zacht onder water geboren. Je papa knipte de navelstreng door nadat deze gestopt was met pulseren. Een heel mooi en intiem moment. Je ouders glunderden van geluk. Ik pinkte zelf ook een traantje weg ;-)
Lieve Max,
Je was uitgerekend op de verjaardag van mijn dochter en kwam uiteindelijk op de verjaardag van mijn zoon. “Now we’re sisters” zei je mama me vlak na de bevalling. En zo voelde het ook aan. Wat heeft je mama dit fantastisch gedaan. En zij niet alleen, ook je papa was er de hele tijd voor haar. Ik heb met eigen ogen mogen zien wat voor een top-papa hij is. Ik ben heel dankbaar dat ik jouw geboorte heb mogen meemaken. De weg er naar toe heeft me zin doen krijgen in nieuwe doula-projecten. En bedankt om vlak op de middag te komen zodat ik de verjaardag van mijn zoontje kon vieren! Je bent een schat.
Heel veel liefs,
Caroline