Lieve Lucas
Jouw geboorteverhaal begint op vrijdag 12 mei. Ik kreeg rond 9u ‘s ochtends een whats’app berichtje van je mama die me vertelde dat ze “vreemde pijn” ervaarde wanneer ze ging zitten en terug recht stond. Je mama had die dag nog een afspraak staan bij de schoonheidsspecialiste. Je mama wou er op haar best uitzien wanneer jij op de wereld kwam.
Een half uurtje later liet ze me weten dat de pijn wel op een wee leek omdat het kwam en terug weg ging. “Maar niet heel sterk” verzekerde ze me.
Rond half 11 gaf ze me een update. Regelmatige pijn dat om het kwartier terug kwam. Ik maakte me alvast klaar om te vertrekken. Ik stak nog vlug een pizza in de oven want ik had al wat honger. Ik raadde je mama aan om ondertussen te douchen en te kijken of de pijn verminderde. Dat was niet het geval dus wisten we het 100% zeker: je was in aantocht ! Met een duidelijke emoji antwoordde je mama me:
Zij was het nog steeds niet zeker, maar ik wel :-) Nog geen half uur later belde ze me op om te zeggen dat de weeën steeds sneller kwamen. Ik haalde snel mijn pizza uit de oven, deed hem in een ovenschaal en snelde me naar haar toe. Onderweg at ik al rijdend mijn pizza op. Ik heb nog nooit zo snel gegeten denk ik.
Eenmaal aangekomen waren je ouders blij me te zien. Ik vroeg hen of alles klaar was om naar het ziekenhuis te vertrekken. Ja, alleen moesten ze nog heel even wachten... De schoonheidsspecialiste zou naar huis komen om vlug nog even een Brazillian wax uit te voeren. Even dacht ik dat ik droomde, maar daar ging de bel al. Ik vond het eerst geen goed idee, maar wist wel hoe graag je mama er piekfijn wou uitzien. “Als dat haar gerust maakt en ze zich er comfortabel bij voelt, dan moet ze dit vooral laten doen” dacht ik. Tussen de weeën door - de ene al wat sterker dan de andere - werd er druk gewaxt. Ik praatte ondertussen wat met je papa en samen hielden we je mama in de gaten. De tijd tikte verder en de weeën volgden elkaar sneller en sterker op. We zouden niet te lang meer mogen wachten. Gelukkig had de schoonheidsspecialiste dit ook door en verzekerde je mama dat het geen goed idee was om langer verder te doen. Zo gezegd zo gedaan, we vertrokken naar het ziekenhuis. Ik reed achter je ouders aan en zag dat het er hevig aan toe ging in hun wagen. De hand van je mama reikte uit naar de schouder van je rijdende papa. Ik stelde me zo in hun plaats. Gelukkig was het niet ver, maar die 5 minuten leken een eeuwigheid te duren. We parkeerden ons op de spoedafdeling waar alle plaatsen bezet waren. Je papa zette zich dan maar in het midden van de kleine parking zodat ik je mama naar de rolwagen kon helpen. Ze keek me angstig aan vanop haar platgelegde autostoel en zei me dat ze niet meer kon. Ze wou anesthesie en zag het niet meer zitten. Het MOEST stoppen. Ik verzekerde haar dat we dit zouden regelen, maar we nu zo snel mogelijk naar de verlosafdeling moesten gaan. Ik begeleidde je mama in de rolstoel naar het verloskwartier terwijl je papa de wagen op een veiligere plaats zou zetten.
Op de verloskamer werd vrijwel meteen vastgesteld dat je mama al 8cm had !Het bad werd meteen gevuld zodat je mama kon ontspannen (Het was toen ongeveer 14u). Ondertussen ademde ik samen met je mama de weeën weg net zoals we in de prenatale oefeningen van het ziekenhuis geleerd hadden.
Het bad deed wonderen. Je mama kon volledig ontspannen en het lukte heel goed om weeën op te vangen. Je papa was er ondertussen ook al op tijd bij geraakt en hielp je mama door er simpelweg te “zijn”. Tedere kusjes, strelingen op de armen en het hoofd, allemaal stilzwijgende tekenen dat hij er was voor haar en ze het fantastisch deed. Een uurtje later werd nog eens gekeken en ja hoor, je mama had 10cm ! Ze wou heel graag in bad bevallen, maar dat kon niet in die verloskamer, dus moest ze nog heel even verhuizen naar de kamer er naast. Ik moedigde haar aan en niet veel later kon ze plaats nemen in het bevalbad. De laatste weeën waren heel hevig. Je mama nam instinctief een andere houding aan om je de ruimte te kunnen geven. Na een paar weeën zag de vroedvrouw plots je haartjes verschijnen en één seconde later was je daar! Heel erg snel verrassend en vlot. De ontlading bij je ouders was groot. Je slaakte een kreet en mama hield je stevig vast. Ook je papa was zo blij om je te zien! Hij keek even verliefd naar jou als naar je mama. Heel mooi om te zien.
Een uur later, na de eerste zorgen, had je al je eerste skype-ontmoeting met je familie in Brazilië. Ook zij waren heel ontroerd je te “ontmoeten”.
Weet je, Lucas, je hebt een ijzersterke mama. Een mama die heel erg om anderen geeft en alles goed wil geregeld hebben. Ik ben er van overtuigd dat ze je met liefde zal omringen en ervoor zal zorgen dat je niks te kort komt!
Je papa praat niet altijd evenveel, maar ik zag dat hij je met trots zal opvoeden. Dat je zijn dikke vriend bent vanaf de eerste minuut en hij jou en je mama zal beschermen.
Je bent een hele mooie mix van twee bijzondere mensen.
Welkom op deze wereld, Lucas!