Lieve Mia,
Toen ik het berichtje kreeg van je mama met de vraag of ik opnieuw haar doula wilde zijn, kon mijn geluk niet op. Natuurlijk wou ik dat! Het duurde eventjes voor ik je ouders zag. De tijd ging zo snel voorbij. We zagen elkaar een paar keer (onder andere met een cameraploeg er bij :D) en overliepen de geboortewensen van je mama. Al gauw kwamen we tot de conclusie dat het huidige ziekenhuis waar je mama’s gynaecoloog werkte niet paste bij de wensen van je ouders. Zo mocht ik daar niet bij de bevalling aanwezig zijn, kon je papa niet blijven overnachten en zou grote broer niet eens op bezoek mogen komen… Allemaal argumenten waardoor je ouders uiteindelijk uitweken naar een ander ziekenhuis in Gent.
13 April 2021
Net zoals bij je broer bleef je lekker lang in mama’s buik. Het moet daar echt heel gezellig zijn. Omwille van verschillende factoren stemde je mama ook deze keer in met een inleiding. Op voorwaarde dat ze meer inspraak had in wat er zou gebeuren.
Om 8u15 kwam ik toe op het verloskwartier. Je ouders zaten gezellig te wachten. Je papa was net bezig de luidspreker klaar te maken voor gebruik. We zouden deze keer àlles uit de kast halen om de bevalling vlot te laten verlopen :-)
Een uurtje later werden de vliezen gebroken zoals afgesproken met de gynaecoloog. Het tabletje van gisteravond had iets teweeg gebracht, maar nog niet voldoende, dus gingen we over naar deze manier van inleiden. Je mama had toen 5cm. Om de kans te vergroten dat je verder zou indalen stelde ik je mama allerlei houdingen voor. Ze werkte heel goed mee want ze was heel vastberaden. De latino muziek speelde ondertussen op de achtergrond.
11u45: Na een korte check had je mama 6-7cm. De baarmoederhals zat wel nog fel naar achter gekanteld. Ik stelde nog een andere houding voor waarbij je mama ongeveer ondersteboven ging zitten. Hoe gek het er misschien uit zag, je mama vond het best ontspannend! Ze dronk ook een vrouwenmantelthee om de intensiteit van de weeën wat te versterken.
De intimiteit was groot tussen je ouders. Het was mooi om zien hoe ze samen de weeën opvingen en hoe je papa geen meter van haar zijde week.
Na de middag, het was toen 14u, stelde men voor om wat te gaan bijstimuleren. Je mama zag dit eerst niet goed zitten gezien haar hevige reactie bij de geboorte van je broer, maar zag ook wel in dat er iets meer nodig was om je wat sneller te laten komen. Met de dosis op het minimum dansten je ouders verder in de kamer. De baxter in de hand en weeën opvangend tussen de pirouettes door. Het had effect! Het duurde niet lang tot mama geen zin meer had om te dansen. De muziek ging uit en de sfeer werd serener. Ik liet het bad vol lopen zodat ze wat beter kon ontspannen. Het bad deed zichtbaar deugd en je mama raakte meer en meer in haar cocon. Stiekem had de vroedvrouw de synto wat hoger gezet en dat zorgde even voor een paniekmomentje, Je mama vroeg een epidurale want het was nu echt heel pittig geworden. Er was echter niet veel tijd om er over na te denken…
Rond 15:15 was de baarmoederhals volledig verstreken en had je mama persdrang! Ongelofelijk hoe vlot die laatste centimeters er gekomen zijn.
Toen ik hem zei dat het nu echt niet lang meer zou duren wist je papa even niet meer waar hij het had. Hij was stil, maar steunde je mama zo intens. En zij? Zij perste alsof haar leven er vanaf hing! Dat zorgde er voor dat we na amper een kwartiertje persen je hoofdje zagen verschijnen. Op handen en knieën, volledig op eigen kracht gaf je mama een laatste duw en werd je onder water geboren! De ontlading was enorm. Zowel je mama als je papa konden hun ogen niet geloven. Ikzelf, de vroedvrouw èn de gynaecoloog straalden van trots op deze fantastische prestatie.
Na twee minuten te zijn bekomen ontdekten ze dat je een meisje was. “Het is een Mia!” zei je mama vol ongeloof en dankbaarheid. En opnieuw schoot er een nieuwe golf van ontlading door je ouders heen.
Na een kwartiertje ging je mama uit bad. De gynaecoloog moest even weg dus werd je placenta zonder afnavelen geboren. Een onverwachte halve lotus ! Tien minuten later werd de verbinding verbroken en mocht je papa de navelstreng doorknippen. Hij kon je eindelijk in zijn armen houden. Wat was hij trots. Hij fluisterde lieve woordjes toe terwijl je mama verzorgd werd. Samen deden je ouders je het eerste pampertje aan en werd je gewogen en gemeten.
Eenmaal op de kamer kwam het avondmaal waar je mama enorm veel zin in had. Het was mooi om te zien hoe enthousiast ze was over haar dienblad met boterhammetjes.
Ik nam afscheid en verliet de kamer vol trots! She did it !!
Lieve Mia,
Inleidingen hoeven niet altijd lang en moeilijk te verlopen. Dat heb jij ons getoond! Wat ben ik trots op je mama dat ze doorgezet heeft. Dat ze keuzes maakte die het verschil betekenden voor jouw geboorte. Dankbaar dat ik deel van mocht uitmaken van jouw geboorte.
Heel veel liefs,
Caroline