Lieve Flo,
Op 31 januari kreeg ik uit het niets een whatsapp berichtje van je ouders. Een klein wondertje was op komst en ze vroegen of ik opnieuw hun doula wilde zijn. En natuurlijk zei ik ja! Ze waren er deze keer iets vroeger bij dan bij je broer en toevallig -of niet- startte ik de maanden die volgden met een opleiding hypnobirthing. Ik zocht een “proefkoppel” en je ouders zagen zo’n cursus wel zitten.
We zagen elkaar regelmatig en elke keer werd het een boeiende sessie. Ik had de indruk dat niet alleen je mama groeide tijdens de zwangerschap, maar ook ikzelf. De ontspanningssessies deden haar duidelijk deugd want je ouders zouden binnenkort gaan verhuizen en dat bracht de nodige stress met zich mee. Toen ik op een gegeven moment zei “just go with the flow” moesten ze lachen, al begreep ik toen nog niet waarom…
Eind september steeg de spanning. Zou het september worden of toch oktober? De avond voor je geboorte rommelde het erg bij je mama. In bad viel het allemaal stil, maar het was duidelijk dat het niet lang meer zou duren. De volgende ochtend werd ik gebeld om 6:30 door je papa met het nieuws dat de vliezen geopend waren. Een half uur later was ik al aangekomen in het ziekenhuis waar ik alvast naar de kamer mocht gaan om op je mama en papa te wachten. Zij werden nog even op de proef gesteld op de spoedafdeling.
Een half uur later werd je mama onderzocht en bleek ze 5cm te hebben. Je mama was erg ontspannen en besloot om zich af te zonderen door naar een ontspanningsoefening te luisteren terwijl ze even aan de monitor moest.
Rond 8:30 ging ze in bad. Het was wat gedoe met de monitor die telkens opnieuw contact verloor, maar je mama leek er geen last van te hebben. Zij verkeerde duidelijk in andere sferen.
Om 9:15 had ze al 9 cm ontsluiting en voelde lichte druk. Niet veel later mocht ze wat meewerken om je naar buiten te brengen. Volledig op haar eigen tempo en met veel concentratie bundelde ze al haar krachten. De techniek uit de hypnobirthing deed zijn werk en ook de gynaecologen zagen het positieve effect er van.
Amper een kwartiertje later kwam je onder water ter wereld. Je mama nam je met haar eigen handen aan en sloot je meteen in haar armen. De ontlading was groot. Je papa werd er stil van maar lachte trots achter zijn mondmasker.
Er werd gewacht met het afbinden van de navelstreng zoals je ouders het wensten. Zo’n 8 minuten later knipte je papa hem door. Bijna meteen daarna werd ook de placenta geboren die het tot nu toe heldere water volledig rood kleurde.
Terwijl je mama verzorgd werd knuffelde je voor het eerst met je papa die vol bewondering naar je aan het kijken was. Nadien werd je gewogen en gemeten en bracht de vroedvrouw je naar je mama. Ze omarmde het pakketje liefde van 4 kilo met open armen. En terwijl buiten de eerste herfstblaadjes vielen was het binnen precies lente geworden.
Lieve Flo,
Wat ben ik dankbaar dat ik er bij was toen je ter wereld kwam. Terwijl jij groeide in je mama’s buik, zag ik hoe ook je ouders meegroeiden tijdens de zwangerschap. Jou uiteindelijk zo krachtig en toch sereen zien geboren worden maakt me vanbinnen helemaal warm. Ik kijk met veel liefde terug naar jouw geboorte.
En go with the flow, lieve Flo, je ouders zullen je er gerust bij helpen.
Heel veel liefs,
Caroline