Sinds ik mama geworden ben heb ik al veel geleerd: Dat een pamper verversen soms een hele uitdaging is. Dat nachtelijke huilbuien en angstdromen heel normaal zijn voor een baby en dat je als moeder geduld moet hebben. Veel geduld. Ik kijk er soms van op hoe weinig ik van dat magische goedje heb. Vooral na een korte nacht. Mijn zoon daarentegen... Die lijkt wel een engelengeduld te hebben.
Onlangs kocht ik een lichtvanger. Zo’n raamjuweel met een levensboom waarbij het licht gevangen wordt in een helder kristal. Prachtig vond ik het en daarom liet ik het ook aan mijn zoontje zien van 14 maanden.
Toen hij het zag keek hij vol verwondering naar die schitterende ketting aan het raam. Zijn ogen begonnen te fonkelen en hij keek me vol enthousiasme aan. Precies of hij zei “Mama wat is dat mooi! Mag ik het aanraken?” Hij keek terug en bracht zijn kleine lijfje dichterbij. Aarzelend reikte hij zijn handje uit maar toen hij het bijna kon aanraken trok hij zijn arm terug alsof er iets was dat hem tegenhield. Hij waagde een nieuwe poging en kwam nog ietsje dichter. Nee, ook nu trok hij zijn hand terug toen hij er bijna was. Ik stelde hem gerust en zei “doe maar”, waarop hij me aankeek en glimlachte. Heel erg voorzichtig raakte hij de kristal aan en wreef er zachtjes over. Daarna wreef hij zachtjes zijn vingertjes over elkaar en keek hij naar zijn hand alsof er iets zou uit vliegen. Wat mooi was die eerste aanraking tussen die kleine handjes en de kristal!
Mijn zoontje was zo bewust bezig met het ontdekken en op de juiste manier aanvoelen dat alles rondom hem vervaagde. Hij gebruikte al zijn zintuigen om de ketting waar te nemen.
Daar kunnen wij als volwassenen alleen maar van leren. Hoe vaak zijn wij ons nog bewust van de dingen om ons heen? Weten wij wat het is om iets nieuws ontdekken?
Mijn zoontje is de meest mindfull persoon die ik ken en ik kan er alleen maar van leren. Ik heb terug ontdekt hoe zacht gras wel is, hoe nat water kan zijn en hoe mooi een vogel kan zingen. Geen cursus mindfulness voor mij, ik kijk wel naar mijn zoon die me elke dag opnieuw verwondert over de kleine dingen in het leven.