29 april 2020. Alweer een koppel dat ik in de steek moest laten vandaag. De derde mama deze maand die moest bevallen zonder mij als doula aan haar zijde. Gelukkig is alles goed gegaan. Een goede voorbereiding doet veel en dus heeft ze van haar geplande keizersnede toch een mooie en zachte bevalling kunnen maken. Bij de vorige mama die ik begeleidde als doula was het wel anders... Na maanden intensief contact en voorbereiding kreeg ze te horen dat ik niet bij de geboorte aanwezig mocht zijn. Het werd een lange, slopende bevalling met geboortetrauma tot gevolg. “Nieuw protocol” was het antwoord. Er wordt geen bezoek toegelaten in het ziekenhuis. Wacht even... “bezoek?” Ik dacht het niet!
Geen cheerleader
Een doula is allesbehalve bezoek. Ze verleent emotionele en fysieke ondersteuning tijdens de bevalling. Wij doula’s staan echt niet vanop afstand te kijken of mama en papa het wel goed doen tijdens de weeën. Er komen evenmin cheerleader-pompons aan te pas. Wel zijn we er om de wensen van de ouders te bewaken, om hen moed te geven wanneer het even niet meer gaat of anders loopt dan verwacht. Om mama te helpen weeën op te vangen en de partner tips te geven hoe hij zijn rol als geboortepartner kan opnemen. Ja, wij raken onze mama’s aan. We masseren hun rug, doen aan accupressuur, halen onze rebozo uit wanneer nodig om het zo comfortabel mogelijk te maken voor de barende vrouw. Alles wat we doen tijdens de bevalling kan trouwens perfect met de nodige bescherming aan.
Vertrouwen en rust
In tegenstelling tot vroedvrouwen van de verlosafdeling ken ik de koppels al van tijdens de zwangerschap. Ik bereid hen voor en leef samen toe naar het moment van de geboorte. Als doula word ik vaak als deel van het gezin beschouwd. De band die we opbouwen komt de bevalling ten goede. Een vertrouwenspersoon hebben in de verloskamer die continu aanwezig is (van bij de arbeid tot na de geboorte), schept rust. Rust die in deze coronaperiode ontbreekt in de ziekenhuizen. Aanstaande ouders voelen zich vaak nog meer onzeker omdat ze niet weten wat komen zal. Wanhopig gaan ze op zoek naar een plek waar wèl naar hen geluisterd wordt en waar hun doula (èn zelfstandige vroedvrouw!) hen wèl kan bijstaan. Men is bereid van ziekenhuis te veranderen als hun doula mee zou mogen, maar tevergeefs. Ziekenhuizen zien het belang er niet van in en stellen ons gelijk met “bezoek”. Niet te verwonderen dat meer en meer vrouwen kiezen voor een thuisbevalling in hun eigen veilige en vertrouwde omgeving. Een plaats waar oxytocine de bovenhand heeft.
Ontzorgen
Beste ziekenhuizen, jullie bieden zorg aan. Wij ook. Meer nog, wij “ontzorgen” de verlosafdeling zodat er meer aandacht kan gaan naar ouders die geen doula hebben. Laat ons dus samen zorg verlenen, elk op ons eigen terrein. Zie doula’s en zelfstandige vroedvrouwen niet langer aan als bezoek en laat ons opnieuw ons werk doen zodat we met als team achter onze koppels kunnen staan en hen helpen een positieve bevalling te laten beleven.
Warme groeten,
Doula Caroline