November 2017
“ZWANGER WORDEN”. Het staat in grote zwarte letters op een doos naast m’n scherm. Mooi in het zicht, zodat ik toch zeker niet vergeet om elke dag de zwangerschapsvitaminen te nemen. Het zijn weer eens andere. In mijn hoofd probeer ik telkens iets nieuws te vinden waardoor het deze maand wèl zou kunnen lukken. Natuurlijk zal het niet aan het merk vitaminen liggen, maar er is op z’n minst wel iets kleins veranderd waardoor ik telkens terug nieuwe moed krijg.
Na reeds anderhalf jaar proberen is het nog steeds niet gelukt om voor een broer of zusje te zorgen voor mijn zoontje. Ook voor hem hebben we wat moeite moeten doen, al was het na de 3e poging IUI (inseminatie) wel raak. Voor de inseminatie werd mijn cyclus 3 maanden opgevolgd. Concreet wil dat zeggen dat ze via bloedafnames perfect weten wanneer je ovuleert. Je wordt dan opgebeld met het nieuws dat het moment aangebroken is. Heel fijn voor de spontaniteit in je relatie dit...
Voor ons tweede kindje hebben we dus ook sneller de stap gezet naar inseminatie. Ook al zijn er geen fysieke problemen, we gingen er wel dat het niet zo makkelijk zou zijn.
Twee weken geleden hadden we onze voorlopig laatste poging. 6 pogingen worden terugbetaald, daarna wordt je vriendelijk verzocht om over te gaan op IVF. Je wil toch een kind dus dan doe je dat toch gewoon? Nee, voorlopig is dat nog een stap te ver voor mij. Daar ben ik nog niet klaar voor. Ik ben ervan overtuigd dat het kan lukken (Het bewijs loopt hier vlijtig rond), we hebben alleen wat tijd nodig. Dus voorlopig zijn we terug naar af. Ik zal de hulp inschakelen van een osteopaat en acupuncturist om alles wat meer in balans te krijgen. Ik zie de tenen van sommige mensen al krullen, maar voor mij is het zeker het proberen waard.
Ironisch toch een doula die niet zwanger raakt... ?
Is dat niet lastig voor jou als doula en geboortefotograaf werken terwijl je zelf met fertiliteit bezig bent ?
Neen, dat valt heel goed mee. Ik kan werk en privé goed gescheiden houden en ik ben ook oprecht heel blij voor mijn mamaatjes. Ik ben blij dat het bij hen net wèl gelukt is en dat ik deel mag uitmaken van hun wonderbaarlijk avontuur. Ik ben ontzettend dankbaar voor al de babietjes die mijn hart vullen met warmte.
“Je moet het proberen los te laten.” of “Wees er niet zo veel mee bezig”.
Eigenlijk is het simpel: iemand die een droom heeft zal deze nooit realiseren door zijn droom “los te laten”. Enkel door je droom na te streven en stappen te ondernemen zal het werkelijkheid worden. Dat is net hetzelfde met zwanger worden. Van zodra je denkt aan kinderen, ga je waarschijnlijk letten op je meest vruchtbare dagen. Je stopt met de pil en vrijt zonder condoom. Zoveel is duidelijk. IEDEREEN die bewust de stap zet om een kind te krijgen is er op een gegeven moment mee bezig. Wanneer het niet lukt, zoek je uit hoe dat komt en krijg je al dan niet wat hulp. Bij een fertiliteitsbehandeling horen de nodige bezoekjes aan het ziekenhuis, de echocontroles, de bloedafnames, de injecties die soms grote blauwe plekken achterlaten,... Na de ovulatie krijg je dan weer pilletjes die je moet inbrengen. 3 keer per dag. Dit is wat we doen, dit is ons traject dat we volgen en het is onmogelijk om het zomaar “los te laten”.
“En nog niet terug zwanger?” of “En nog geen tweede op komst?”
Neen..., maar je moest eens weten. Hoe vaak we deze opmerking gekregen hebben kan ik niet meer bijhouden. Telkens opnieuw wordt een diepe wonde opengereten, want natuurlijk hang je niet aan de grote klok dat je aan het proberen bent. En nog veel minder zal je rondbazuinen dat je hiervoor naar een fertiliteitskliniek gaat.
“Oh ben je zwanger?”
Euh nee. Als je een negatief antwoord krijgt, stop dan vooral met doorvragen. Dat “buikje” waar je het over hebt om je punt te bewijzen, kwam er door de eerste zwangerschap. En het doet er echt niet toe dat dit al 2 jaar geleden was. Denk na voor je iets zegt.
Juni 2019
Ondertussen zijn we alweer anderhalf jaar verder en hebben een pracht van een dochter gekregen. Net op het punt dat mijn stoppen bijna doorsloegen in januari werd ik heel onverwachts zwanger. Nooit gedacht dat het spontaan zou lukken en toch!
Wanneer ik de bovenstaande tekst lees voel ik de frustratie opnieuw opkomen. Het was verdomd moeilijk periode. Vrienden en familie die wèl vlot zwanger werden, dagelijkse inspuitingen, vele ritten naar het ziekenhuis, bloedafnames, de oneindig lange wachtweken...Wie er geen ervaring mee heeft kan zich niet voorstellen hoe slopend deze maanden waren.
Ik besef echter heel goed dat wij veel geluk gehad hebben. Uiteindelijk is het toch spontaan gelukt. We zijn ook nooit een zwangerschap verloren. Daar ben ik echt heel dankbaar voor.
Met een klein hartje deel ik ons verhaal als hart onder de riem voor zij die nog in dezelfde situatie zitten. Aan hen wil ik graag het volgende zeggen:
Ik ga je niet zeggen dat je op vakantie moet, dat je het moet loslaten of dat het goed komt. Deze raad kreeg ik vaak maar daar ben je momenteel niks mee. Weet gewoon dat er niks mis met je is. Dat huilen om wat er nog niet is, evengoed mag als huilen om wat er was. Dat je jezelf niks te verwijten hebt. Erover praten kan wonderen doen, er over zwijgen ook. Doe maar wat jij voelt dat goed is en hou vol.
Liefs
Caroline