Lieve Vic,
Al van bij het eerste telefoontje met je mama voelde ik dat het klikte tussen ons. De eerste ontmoeting met je ouders bevestigde dat gevoel. Toen ze me vertelde dat ze graag een VBAC* wenste, wist ik meteen dat ik je ouders hier graag wou bij staan.
Je ouders volgende de cursus hypnobirthing als voorbereiding op de bevalling. Ik zag vooral je papa groeien naarmate de cursus vorderde. Hij werd steeds meer zelfzeker en zijn idee over geboorte werd steeds concreter.
Op het einde van de zwangerschap had je mama erg veel last van harde buiken en oefenweeën. Op 7 januari besloten ze om naar het ziekenhuis te gaan met weeën die om de 5 minuten kwamen. Helaas, eenmaal aangekomen werd alles kalmer. Rond 6:30 de volgende ochtend kreeg ik telefoon van je papa die vroeg of ik wou komen. Een uur later stond ik in de kamer. Ik ging meteen aan de slag en gaf je mama een voetmassage en behandelde wat drukpunten die heel gevoelig waren. Ook de Spinning Babies oefeningen rebozotechnieken uit de voorbereiding voerden we uit. Wat later gingen we wat wandelen in de gangen van het ziekenhuis. Op de trappen kwamen de weeën precies terug op gang.
Rond 10:20 werd voorgesteld om de vliezen te breken. Omdat je mama graag natuurlijk wou bevallen leek dit de beste optie te zijn. Helaas kwamen de weeën niet echt sneller zoals gehoopt.
2 uur later werd voorgesteld om bij te stimuleren maar je papa wees dat verzoek vriendelijk maar kordaat af. Hij wou afwachten wat de gynaecoloog voorstelde.
Iets na de middag liet ik je ouders even alleen en ging wachten op de gang. Het was nodig om hen even wat tijd samen te gunnen om te praten. Op dat moment kwam de gynaecoloog toe met wie je mama een heel goede band had opgebouwd. Ik legde de huidige situatie uit en samen bespraken we de mogelijke stappen.
Een epidurale zou je mama’s bekken kunnen ontspannen waardoor er vlotter ontsluiting kon worden gemaakt. Je mama ging akkoord en zag dat dit de beste oplossing was. Heel geleidelijk aan werd ook wat bij gestimuleerd.
Rond 17u had je mama 4cm opening. Jij kan wel al een pak lager waardoor je nu beter kon aandrukken met je hoofdje. Dat zorgde er voor at er een dik uur later al 7cm was.
Tijd voor pizza! Toch voor je papa en ik. We lieten pizza leveren in het ziekenhuis zodat we niet zouden verhongeren. Je mama vond het niet gelukkig niet erg en rustte ondertussen op bed.
Om 20:15 had je mama 9,5cm. Hoera! Het was nu nog even wachten op de 10.
2u later kon je mama dan eindelijk beginnen meeduwen. Je mama voelde de weeën lichtjes waardoor ze goed kon meeduwen. Een dik half uur later was het dan eindelijk zo ver! Je mama strekte haar armen en nam je zelf aan. Onder aanmoediging van je papa die dolenthousiast was om je te zien geboren worden. Wat een held ! De ontlading was bij iedereen groot. Het was gelukt! Een prachtige vaginale bevalling en een kanjer van een kerel. Je mama’s bekken was dan toch niet zo smal… :-)
Er werd gewacht tot de navelstreng volledig was uitgeklopt om deze af te binden en er een cordring op te plaatsen. Nadien ging je al meteen aan de borst. Je ouders waren zo ontzettend trots. En terecht!
Ik verliet de kamer met een bijzonder goed gevoel. Ook ik was trots op je ouders. Allebei. Wat een geweldig team heb jij daar thuis. En grote zus? Die zal jou met liefde overladen!
Lieve Vic,
Jij bent het bewijs dat vrouwen sterker zijn dan men ze soms doen geloven. Met de nodige voorbereiding en een goed team kan veel gebeuren! Ik ben zo ontzettend trots op wat je mama bereikt heeft. Ook op je papa die met eigen ogen gezien heeft wat een verschil er kan zijn tussen twee geboortes.
Bedankt dat ik deel mocht uitmaken van je verhaal.
Heel veel liefs,
Caroline