Lieve Olivia,
Het is ongeveer 2u ‘s nachts wanneer je papa me belt om te vertellen dat je mama’s vliezen gebroken zijn. Ze heeft lichte weeën. Rond 4u krijg ik opnieuw telefoon met de boodschap dat ze al naar het ziekenhuis vertrekken. Ik hoef nog niet te vertrekken want alles is nog rustig.
Rond 10u kom ik toe en zie dat je ouders heel ontspannen bezig zijn met het opvangen van weeën. Je mama is diep aan het ademen en je papa helpt haar door haar rug te masseren en moed in te spreken. Niet veel later wordt ze onderzocht en blijkt dat ze 2cm opening heeft. “Dit kan nog wel even duren” denk ik bij mezelf. Maar mama is zo goed bezig dat ik ze laat doen. Ze is ongelofelijk goed voorbereid en heeft alle mogelijke zwangerschapscurssussen gevolgd die je kan volgen. Hypnobirthing is er één van en ik merk dat ze dit heel goed toepast. Ze concentreert zich op haar diepe ademhaling en keert volledig in zichzelf tijdens een golving. Ze heeft er zichtbaar deugd van.
De vroedvrouw neemt het geboorteplan mee ter inzage en geeft ons de ruimte.
In het ziekenhuis is het cafetaria gesloten wegens verbouwingen dus moet ik de stad in voor een snelle hap. Op aanraden van een collega vind ik een pastazaak.
Na deze korte middagpauze ga ik terug naar je mama en papa.
Rond 14u komt de vroedvrouw nog eens de stand van zaken bespreken. Mama heeft nog steeds 2cm en er wordt voorgesteld om bij te stimuleren. Je mama is gelukkig assertief genoeg en vraagt uitstel. Dit wordt haar gegund en ze krijgt nog de tijd om verder te doen zoals ze bezig is.
Nog geen 2u later worden de weeën plots intenser. Je mama zit nu in de actieve fase. Ze verandert veel van houding wat het opvangen van de weeën makkelijker maakt.
Om 16u30 wordt nog eens gecontroleerd en je mama heeft nu 5cm. Er wordt een slotje voor een infuus geplaatst voor bijstimmulatie op te starten, maar gelukkig vraagt je mama nog eens uitstel. Ze weet perfect wat haar lichaam nodig heeft om te kunnen openen en dat ze dit zelf kan.
Een uurtje later gaat ze in bad. Het warme water doet zichtbaar deugd en je mama ontspant als een queen. Je papa is erg moe, maar hij wijkt geen moment van haar zijde. Samen met hem proberen we het je mama zo comfortabel mogelijk te maken. We blazen zachtjes in haar gezicht en brengen washandjes aan voor verkoeling.
Exact een uur nadat je mama in bad gegaan is heeft ze volledige ontsluiting. Nu is het wachten op persdrang. De fantastische hypnobirthing-methode wordt een beetje op de achtergrond geschoven door de komst van het ziekenhuispersoneel, maar zelfs nu houdt je mama zich sterk. Ze laat haar oerkrachten spreken en brengt je bij elke wee dichter naar de buitenwereld.
Om 19u13 wordt je onder water geboren en kunnen we je eindelijk ontmoeten. Je ouders zijn zo blij je te zien! Je papa kan zijn ogen niet van je afhouden en is nu al trots op zijn kleine meid... En op je mama natuurlijk, want zij heeft het fantastisch gedaan!
Lieve Olivia,
Je hebt je mama heel wat lessen gebracht toen je nog in haar buik zat. Over de balans vinden tussen controle krijgen en loslaten. Ik ben zo fier op je ouders omwille van de weg die ze samen afgelegd hebben om je in hun armen te kunnen sluiten. Over de assertieve houding die je mama aannam om de regie van haar eigen bevalling in handen te houden. Het was enorm mooi om te zien hoe je ouders samenwerkten om weeën op te vangen.
Ze zullen er ongetwijfeld ook alles aan doen om samen een warme thuis voor je te maken.
Ik ben dankbaar dat ik deel mocht zijn van dit avontuur.
Liefs,
Caroline